εφτάκοιλος

και εφτάκυλος, -η, -ο

1. αυτός που καρπίζει, που καρποφορεί επτά φορές τον χρόνο

2. πολύ γόνιμος

3. το ουδ. ως ουσ. το εφτάκοιλο και εφτακοίλι

ποικιλία σταφυλιού ή κλήματος που καρποφορεί περισσότερο από μια φορά τον χρόνο (εφτά φορές, κατά τη λαϊκή παράδοση), αλλιώς συρίκι.

[ΕΤΥΜΟΛ. < εφτα-* + κοίλος (> κοιλία)].